3/27/2010

පවු...පුංචි එකා....

පුංචි කොරවක් පැටිය එයාගෙ අම්මගෙ පස්සෙන් දුවගෙන ආවෙ බයෙන් බයෙන් වගේ. කී දෙනෙකුගෙන් කියලා බේරෙන්නද... පාරෙ අයිතිකාර බලු නඩේ හරි ගඟ අද්දර ‍රැකළ ඉන්න මුගටි හෝතඹු ‍රැළ හරි දැක්කොත් පැටියට තියා අම්මටවත් බේරුමක් නැහැ...
ඇයි උඩින් එන කුරුලු ගොයි වගෙ අය... කොයි වෙලේ එයිද කියලා කියන්න කාටද පුලුවන්.

පුංචි එකාට ඕව ගැන ඒ හැටි තේරුමක් තාම නැහැනෙ. අම්ම දුවන කොට එයත් දුවනවා.  පුංචි උන් කවුරුත් එක වගෙයි එක අතකින් බලනකොට.

ළඟින් ළඟින්කම්බි ගහල තියෙන වැටෙන් පැනල දෙන්නත් එක්ක පාරට ආව.
පාරෙන් එහා පැත්තෙ තමයි ඒ ගොල්ලන්ගෙ රජ දහන. ඒ කියන්නේ කැලණි ගඟ. පාර පනින එක ඒ තරම්ම ලේසි නැහැ කියල අම්ම දන්නෙ කවුරුවත් කියල දීල එහෙම නෙවෙයි. පුරුද්දෙන් වගේ. ඒකයි එයා පාර හරහා යනකොට එක පාරටම හයී...යෙන් දුවගෙන යන්නේ.

වෙනදත් අපි මෙතනින්ම එහා පැත්තට යනවනෙ නේද අම්මේ. පොඩී එකා එහෙම අහන්න ඇති. අම්ම ඉන්නකොට මොන බයක්ද. පැටියට එහෙම හිතෙන්නත් ඇති.

පුරුදු විදිහට අම්ම ඉස්සෙල්ල පිටිපස්සෙන් පොඩි එකා...

චරස්...

අම්මට ඇහුනෙ එච්චරයි.

බය වෙච්ච පාරට නැවතෙන්නෙවත් හැරිල බලන්නෙවත් නැතුව එයා දුවන්න ගත්තා. නැවතුනා කියල මොනවා කරන්නද. ඒ වෙනකොටත් පුංචි එකාගෙ සිරුර පාරට සමතලා වෙලා... පුංචි පුංචි පිහා‍ටු කෑලි ඒ චරස් සද්දෙ ඇතිකරපු එකාගෙ පස්සෙන් සුළගෙ ගහගෙන යනව...

.............

තමන්ගෙ පස්සෙන් දුවගෙන ආපු පුංචි එකා නැති බව දැකපුවාම කොරවක් අම්මට මොකද හිතුනෙ කියළ අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් නැහැනෙ. කවදාවත්ම කොරවක්කෙක් වෙලා හිටපු නැති කෙනෙකුට ඒක හරියටම තේරෙන එකකුත් නෑ...

ඒත්... ඒ පැටියා හුරතල් මනුස්ස පැටියෙක් උනානම්... හිතන්න... මේ කතාව ලියන්න වෙන්නෙ මෙහෙම නෙවෙයි!

ඔය සිද්ධියට සම්බන්ධ රියදුරා, මගේ කාර්යාලයීය සගයාටත් ඔය දේ එහෙමම හිතිල තිබුණා. අන්තිම තප්පරේට වෙලාව ලකුණු කරගන්න පුළුවන් තරම් වේගෙන් තමන්ගේ තමන්ගේ වාහනය පදවගෙන අඹතලේ, සේදවත්ත පාරෙ කොළඹට ඉගිල්ලෙන මිනිහට මේ සිද්ධිය හිතන්න ගොඩක් දේවල් ඉතිරි කරල තිබුණ.

මට හිතෙන්නේ මමත් ඇතුළුව කාට උනත් හිතන්න දෙයක් එතන තියෙන බව.

උදේ පාන්දර සුදෝ සුදු ඇඳුමෙන් සැරසිලා අත් වැල් අල්ලගෙන මෙළෝ සිහියක් නැතුව පාර පනින පුංචි එකාල එකීල මම ඕන තරම් දැකල තියෙනවා. අඟලෙන් දෙකෙන් උන් වාහනවල හැප්පෙන් නැතිව බේරෙන හැටිත් මම දැකල තියෙනව.  එහෙම වෙලාවට සමහර විට ඒ වාහන කාරයින්ට අපි බනින්නෙ මෙහෙම නේද ...

" මුං පිස්සො වගේ පාරෙ යන්නෙ.. තව ඩිංගෙන් අර පොඩි එවුන් ටික යට කරනවනෙ"

හැමෝම නිතරම හිතන්නෙ තමන්ගෙ අතින් මේ වගේ දෙයක් වෙන එකක් නැහැ කියල. ඒත් කාටද කියන්න පුළුවන් කොයි මොහොතෙ මොකක් සිද්ධ වෙයිද කියළ...

මගේ සගය නම් කියන්නේ මීට පස්සෙ අධික වේගයෙන් වාහනය එලවන්නේ නැහැ කියලයි. ඒත් ඒක කී දවසක් මතක තියෙයිද කියල තමයි සැක.

5 comments:

  1. ඔන්න බ්ලොග් සහෘදයන්ගේ පළමු සුභ පැතුම මගෙන්......

    ReplyDelete
  2. ස්තූතියි කුසල්...
    ඒත් මට ටිකක් පැහැදිලි මදි මොකටද සුබ පැතුවෙ කියලා...

    ReplyDelete
  3. සන්වේදී කතාවක් මචන්....

    ReplyDelete
  4. පලා මල්ල සහෝට ස්තූතියි සටහනක් තැබුවාට...

    ReplyDelete

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails