කම්මැලි කමට....

පිලේ පැදුර පටන් ගන්න කොට හීනෙකින් වත් හිතුවෙ නෑ මේකෙ කයි කතන්දර ලියන්න. අදහස තිබුණෙ ඔය මොන මොනවා හරි තාක්ෂණික ලිපියක් දෙකක් ලියාගෙන ඉන්නව කියල. ඒ වුණාට ඉතින් අන්තිමට බලද්දී තාක්ෂණික ලිපියි කියළා ලියලා තියෙන්නෙ ලිපි දෙකක් විතරයි.

ඒකට එක හේතුවක් තමයි සංසාරෙ පුරුද්දක් හැටියට අරගෙන ආපු කම්මැළිකම. අතින් ලියනව වගේ නෙවෙයි නෙ මේක අකුරෙන් අකුර කොටන්න එපෑ. අනෙක් හේතුව තමයි තාක්ෂණ ලිපියක් එහෙම ආවට ගියාට ලියන්න පුළුවන් එකක් නොවන බව මා විසින් තරයේ ඇදහීම. නිවැරදි බව වගේම ප්‍රමාණවත් තරම් සාරවත් එකක් වෙන විදිහට ලියන්න ගියාම ආපහු අර පළමුවෙන කරුණ හරස් වෙනව. 

ඔය දෙකටම අමතර කරුණක් විදිහට සිංහල බ්ලොග් අවකාශයෙ ඇති තරම් තාක්ෂණ ලිපි රචකයො ඉන්නවය යන හැඟීමත් මා තුල තියෙනව. සමහර විට බහුතරයකගෙ අවධානයට යොමු නොවෙච්ච යම් යම් දේවල් ගැන ඉදිරියේදී යමක් ලියවෙන්නත් ඉඩ තියෙනව. ඒ දැනට පර්යේෂණ මට්ටමේ තියෙන දේවල් සාර්ථක උණොත් පමණයි.

ඔන්න ඔච්චරයි අද බ්ලොග් සටහන...

ඒ උණාට ඔය පහළින් තියෙන් එකත් කියවලම යන්න...

මේක මම "සොඳුරු සිත" බ්ලොග් එකට ලියපු කොමෙන්‍ටුවක රූපාන්තරනයක්. අදහස මගේ හිත ඇතුළේ බිහි උණේ "සොඳුරු සිත" දාල තිබුණ පින්තූරෙ දැකලයි.

හැබැයි ඉතින් බොළඳයි කියල නෝන්ඩි කරන්න ඔට්‍ටු නෑ...  හරිය....

රිදුම් දෙන නෙත නැගෙන සීතල
කඳුළු බිඳු වළකා මකා
සුසුම් ස්වරයෙන් ඉකිලමින් යළි
නොඑන ලෙස කීවද සදා

දෙනෝදාහක් අතර හැංගී
සිටින විට නුඹ දෙස බලා
දකින්නෙමි නුඹෙ නොඉවසිලි නෙතු
සොයයි කිසිවෙකු මග බලා

නුඹෙන් ඈතට ඉගිලිලා මා
තුටින් යැයි සිතනට එපා
විසල් බැමි පියමං කරන්නට

සවිය නැත අසරණ දෙපා

සිටිය ලෙස එක් සොඳුරු යුගයක
ඉන්න මිස තුරුළට වෙලා
කවරදාවත් යළි නොඑන්නෙමි
යන්න නුඹෙ කඳුලැලි බලා

ප.ලි.: "සොඳුරු සිත" හිමිකාරි " වත්"   ගේ අගය කිරීම නොවන්නට මේ පද පෙල මෙතනට එන්නෙ නැතිවෙන්න තිබුණා!